Dus hij heeft zelf zijn sporen uitgewist, zeg ik ongelovig. Mijn moeder pruttelt tegen, zo dramatisch hoef ik het nou niet te maken, maar ten slotte zegt ze dat het daar misschien op neerkomt, ja. Dus eigenlijk weten we niks? Nou dit dus, zegt ze, en haalt haar schouders op. Of mijn zusjes zouden meer moeten weten. Maar die hebben het vast ook niet uitgezocht en waarom zou je er nu aan beginnen. Opa leeft al, hemel, twintig jaar niet meer. Het is zo lang geleden. Je verandert er niks meer aan.

De laatste man vertelt over een Nederlandse officier in Indië, Rein van Langen. Hij leidt in de late jaren veertig een grootscheepse operatie tegen de opstandelingen die het land onafhankelijk willen zien en arresteert hun leider Soekarno. Hij wordt generaal-majoor. Maar als de onafhankelijkheid toch komt en hij repatrieert, krijgt hij alleen nog werk als adviseur van de brandweer.

Hoe kan dat?

Dit is een familieverhaal. Hans Goedkoop is een kleinzoon van de officier en gaat op zoek naar een geschiedenis die altijd ongeschreven bleef. Hij volgt de sporen van zijn opa en stuit op conflicten, geheime acties en hoofdschuddende ministerraadsnotulen. Uit de nadagen van Nederlands-Indië blijkt meer ongeschreven te zijn gebleven, zeker uit het militaire leven – en opnieuw, hoe kan dat?

De laatste man ziet het verlies van Nederlands-Indië door het prisma van één leven. Hoe een man en een geschiedenis werden vergeten – en worden teruggezocht.

Ze onderbreekt me op een toon die geen tegenspraak duldt en vreemd klinkt bij mijn moeder. Alsof iemand anders haar stem gebruikt, met het gezag van een kenner, rechtstreeks uit 1950. Is dit opa die ik hoor? Is dit hoe hij erover sprak, in die tijd tegen ma en via haar nu tegen mij? Ik voel me een archeoloog die op iets hards stuit.

U kunt het boek online bestellen:

http://www.athenaeum.nl/shop/details/De+laatste+man/9789045705743